اوتیسم چیست؟

اوتیسم يک بيماري نيست بلکه يک اختلال رشد در عملکرد مغز است.فراد مبتلا سه نوع علامت را نشان مي دهند: روابط اجتماعي ضعيف، مشکلاتي در ارتباط کلامي و غيرکلامي، و نيز علائق و فعاليتهاي محدود. اين علائم در سه سال اول زندگي بروز مي کند و به نظر مي رسد که در سرتاسر زندگي ادامه پيدا مي کند. اگرچه داروي خاصي براي درمان اوتیسم وجود ندارد، وليکن شروع زودتر آموزش، ضروري است چرا که ممکن است موجب بهبودي رشد اجتماعي و کاهش رفتارهاي نامطلوب گردد. و احتمال دارد افراد اوتیسم بتوانند زندگي نرمالي داشته باشند.

علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. وضعیت اقتصادی ، اجتماعی ، سبك زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد. كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات كلامی و غیر كلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشكل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد . در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می شود. در این افراد حركات تكراری ( دست زدن ، پریدن ) پاسخ های غیر معمول به افراد ، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممكن است در حواس پنجگانه ( بینایی ، شنوایی ، لامسه ، بویایی و چشایی ) نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند. هسته مركزی اختلال در اوتیسم ، اختلال در ارتباط است.

50 % از كودكان مبتلا قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به كار بردن ضمیر “من” از ویژگی های كلامی این كودكان است. از مسائل دیگر تكلمی، تكرار كلمات و جملات اطرافیان است.